Hotel Ritz – jeden z najbardziej reprezentacyjnych budynków przedwojennego Białegostoku. Mieścił się w centrum miasta, na rogu ulic Niemieckiej i Instytuckiej pod numerem 680a (obecnie ul. Jana Kilińskiego i Pałacowej), pomiędzy pałacem Branickich a pałacykiem gościnnym.
Budynek składał się z czterech kondygnacji nad ziemią oraz jednej podziemnej, pomiędzy którymi można było się poruszać przy pomocy drewnianych wind (pierwszych w mieście): osobowej dla gości i towarowej dla personelu. W części podziemnej znajdowała się między innymi sala bilardowa, piwiarnia, przechowalnia bagaży, sejfy oraz kotłownia. Na parterze oprócz recepcji zlokalizowano kawiarnię, centralę telefoniczną, kino "Gryf", bank i zakład fryzjerski. Na piętrze znajdowała się restauracja z obszernymi balkonami oraz apartamenty gościnne. Dwa pozostałe piętra były przeznaczone wyłącznie na pokoje.
Hotel dysponował 50 pokojami wyposażonymi w bieżącą ciepłą i zimną wodę, telefony oraz centralne ogrzewanie. Na ścianach wisiały reprodukcje obrazów znanych malarzy, oświetlenie zapewniały ciężkie, mosiężne lampy. Zlokalizowane na pierwszym i drugim piętrze apartamenty posiadały balkony oraz własne łazienki.
W 1912 r. Towarzystwo Akcyjne Ritz z pomocą finansową Petersbursko-Tulskiego Banku Ziemskiego rozpoczęło budowę gmachu hotelu. Uroczyste otwarcie odbyło się 1 lipca 1913 roku.
Do 1915 r. w hotelu własny apartament miał pułkownik armii cesarskiej Mikołaj Kawelin. Od jego imienia pochodzi nazwa rzeźby psa Kawelina (obecnie rekonstrukcja znajduje się w parku Planty).
Następnie, podczas I wojny światowej pokoje Ritza zajmowane były przez dowództwo stacjonujących na terenie białostoczyzny wojsk niemieckich.
Po 1919 r. w budynku hotelu planowano umieścić Urząd Miejski, jednak ten projekt nie został zrealizowany.
W latach międzywojennych wnętrza Ritza wielokrotnie wykorzystywano jako miejsce organizacji różnego rodzaju uroczystości. Ważnym wydarzeniem był pobyt w hotelu Józefa Piłsudskiego w 1919 roku. Gościli tam również między innymi Aleksandr Wertyński, Pola Negri, Hanka Ordonówna, Stanisław Przybyszewski, Edward Rydz, książę Feliks Jusupow (późniejszy zabójca Rasputina) oraz ostatni premier II RP – Felicjan Sławoj Składkowski.
W 1944 roku wycofujący się z miasta Wehrmacht podpalił hotel, którego nie odbudowano. Władza ludowa kazała wysadzić ruiny kilka lat po zakończeniu II wojny światowej.
Aby zapewnić jak najlepsze wrażenia, korzystamy z technologii, takich jak pliki cookie, do przechowywania i/lub uzyskiwania dostępu do informacji o urządzeniu. Zgoda na te technologie pozwoli nam przetwarzać dane, takie jak zachowanie podczas przeglądania lub unikalne identyfikatory na tej stronie. Brak wyrażenia zgody lub wycofanie zgody może niekorzystnie wpłynąć na niektóre cechy i funkcje.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
